Over het werk van de Vlaamse schilder Karel Dierickx wordt vaak gezegd dat het iets uit te staan heeft met de tijd. Op het eerste gezicht kan zo’n uitspraak zowel niets- zeggend als diepzinnig lijken. Het oeuvre van eender welke kunstenaar beweegt zich, ontwikkelt zich in de tijd – we noemen dat gewoon evolutie, work in progress, wat dan ook. Men kan net zo goed zeggen dat elk werk zich beweegt in een dubbele ruimte: de reële en de imaginaire, en ook daar valt weinig tegen in te brengen.